ویار تکلم مطلبی نوشتن با عنوان همه چیز علیه زنان و در بخشی به اسامی زنان اشاره کردن که چه اشکالی داره که دیگران اسامی خانوم‌ها رو بدونن و با طرح سوالاتی این مسئله رو به فساد و تحریک شدن مردان ارتباط دادن.

ویار تکلم:" در برخی بیمارستان‌ها اسم‌ها به اختصار نوشته شده. خ احمدی-پرستار... خب دیگر چه می‌خواهید؟ توهین از این بیش‌تر و بالاتر؟ مگر اسم یک خانم چه اشکالی دارد که کامل نوشته نشود؟ آیا بیمار تحریک می‌شود؟ آیا باعث فساد می‌شود؟ آیا..."

اینکه اسم یک خانوم رو یک آقا بدونه، طبعا و فی نفسه اشکالی نداره، اما به نظرم می‌رسه که این پنهان کاری ریشه در حریم خصوصی زنان داره، نه فساد و تحریک شدن مرد. به عبارتی، کیفیت ارتباط کلامی، میزان ارتباطات بین دو انسان رو نشون میده. حالا این مسئله در نوع صدا کردن افراد هم وجود داره، یعنی بر فرض مثال، اگه فردی اسمش "علی یوسفی" باشه، می‌تونیم اون رو "علی جان"، "علی آقا"، "آقای یوسفی" و... صدا کنیم که هر کدوم از اینها نشانگر میزان ارتباط ما با آقای یوسفیه و مشخصا صدا زدن‌ها بر اساس اسم کوچیک، میزان ارتباط رو در سطح بالاتری نشون میده و میشه این طور برداشت کرد که پنهان بودن اسامی خانوم‌ها، یک حرکت کوچیک برای جلوگیری از افزایش سریع ارتباط گیری کلامی مردها در سطوح بالاتره.

طبعا یک مردی که قصد خاصی نداره، نیازی به دونستن اسم کوچیک خانومی نداره و می‌تونه محترمانه از نام خانوادگی اون خانوم استفاده کنه، اما برای یک آدم بیمار این مقوله متفاوته. برای همین شاید در جمع بندی نهایی، این پنهان کاری بیشتر به نفع زنان باشه تا اینکه خشونت علیه زنان تعریف بشه.

نظر شما چیه؟ اینی که گفتم درسته؟