هم‌سایه | چرا باید شبکه‌های اجتماعی را دور بزنیم؟

✍ محمد مولوی، کارشناس رسانه و تبلیغات

یک کشور خارجی(به عنوان مثال، فرانسه) را در نظر بگیرید؛ یکی از شهروندانش می‌گوید: دولت به زودی فرو می‌پاشد. اما فرد دیگری از هموطنان آن معتقد است که اتفاقا بحران‌های به وجود آمده در این کشور باعث تقویت دولت می‌شود.
بین این دوفرد دیوار فیزیکی کشیده نشده اما گویی در دو اتاقک متفاوت زندگی می‌کنند! اتاقکی که در اکانت شبکه اجتماعی خودشان به وجود آورده‌اند.مثلا اگر کسی مخالف مکرون بوده است، لیست محتوای خروجی نمایش داده شده برای وی در شبکه‌های اجتماعی اخبار و رویدادهای گوناگون در مخالفت و تخریب مکرون است و برعکس اگر کاربری موافق رئیس‌جهور فرانسه بوده به همین ترتیب...
در این صورت، اصلا مهم نیست که شخصی طرفدار راست‌ها باشد یا چپ‌ها، در نهایت اینطور به نظر می‌رسد که اکثر افراد مثل او فکر می‌کنند!
اتفاق جالبیست! اما چطور رخ‌‌می‌دهد؟
ما در محیط عادی کمتر با افرادی که نظرشان مخالف ما است نشست و برخاست کرده و تبادل نظر می‌کنیم و اکثر اطرافیانمان صرفا آن‌هایی هستند که نظرشان با ما موافق است(شاید به این باشد که نگران نقد شدن هستیم و یا وقت برای تحقیق پیرامون موضوعی را نداریم که صحتش را بسنجیم). این اقدام در شبکه‌های اجتماعی نیز به همین صورت از جانب سیستم‌های هوش مصنوعی (طراحی شده توسط بنیان‌گذاران آن‌ها) نیز رصد میگردد. یعنی همان‌چیزی به ما نمایش داده میشود که علاقه خاصی در موردش نشان دادیم! آن‌ها سن تقریبی، علایق، جنسیت و محل زندگی ما را می‌شناسند.
اینطور ما در یک «اتاقک خودساخته» زندگی می‌کنیم و فرضمان این است که به شدت عقیده ما در سطح کشور یا دنیا گسترش داشته و نیز بسیاری از هموطنانم در مورد مسائل مختلف با من هم‌نظر هستند.
اینطور دیگر:
1-دانش من ارتقا نمی‌یابد
2-حس تحمیل نظر در من بیشتر از تبادل نظر می‌شود و هرنوع بحثی با مخالفانم تبدیل به جدل خواهد شد
3-به پخش شایعات کمک می‌کنم. برخی استادان رسانه معتقدند که برای پخش شایعه دو راهکار وجود دارد؛ شایعه را به فردی بگوییم که از آن موضوع کاملا بی‌خبر است و یا به فردی گفته شود که رغبت زیادی در شنیدن پیرامون آن موضوع دارد و جزو علایقش محسوب می‌شود.
4-وقتی برای تحقیق نمی‌گذارم؛ چرا که فکر می‌کنم به هرترتیب نظر من درست بوده و بسیاری دیگر هم همین نظر را دارند.
5-دچار تصمیمامت لحظه‌ای، احساسی و بدون پشتوانه فکری می‌شوم و عاقبت اجرای آن را نیز در نظر نمی‌گیرم.

منبع: خبرفوری

مرتضا دِ ۱۱ ارديبهشت ۹۸، ۱۶:۱۷

استفاده کردیم همسایه :)

حسن قاسمی

۱۲ ارديبهشت ۹۸، ۱۰:۲۶

خخخخخ

خوبه سوء استفاده نکردید :))

آقای سین ۱۱ ارديبهشت ۹۸، ۱۶:۳۱

یه لحظه عنوان رو «... شبکه های اجتماعی را دور بریزیم» خوندم :)

:)) البته این عنوان هم مناسب مطلب هست پس مشکلی پیش نیومده :))

حامد :) ۱۲ ارديبهشت ۹۸، ۱۸:۳۸

با این متن حق همسایگی رو به جا اوردی

۱۹ ارديبهشت ۹۸، ۲۱:۱۱

ممنونم برادر عزیزم :))

محمد قاضی ۱۲ ارديبهشت ۹۸، ۱۹:۴۶

خب اگر تو شبکه های مجازی دور بزنیم هم درست میشه! نمیشه؟!

اینکه انسان با همفکرهاش نشست و برخاست میکنه که یک مسئله طبیعیه، به قول معروف آدم ها رو میشه از دوستانی که دارن شناخت اما خب شبکه های اجتماعی این مسئله رو به شدت تقویت میکنن، در واقع حالت افراطی به خودش میگیره.

از اونجای که بحث دور زدن کلا منتفیه، چرا که نمیشه توقع داشت که جامعه از این فضا خارج بشن و از طرفی محاسنی هم داره، نظرم اینه که باید شبکه های اجتماعی بومی و متناسب با خودمون داشته باشیم و آسیب هاش رو رفع و یا دستکم کاهش بدیم، در واقع تک تک قابلیت های یک بستر احتماعی باید پیوست فرهنگی داشته باشن. متاسفانه به نظر میرسه که بحث بومی سازی پیامرسان ها و شبکه های اجتماعی در حد انتقال سرور به داخل کشور تقلیل پیدا کرده.

آشنای بی نشان ۱۳ ارديبهشت ۹۸، ۰۰:۳۵

افتادی رو دور خود رو شکستن:))

شاید به خاطر اردیبهشت باشه :)

اردیبهشتیم :)

محمد رضا ۱۳ ارديبهشت ۹۸، ۱۱:۰۳

من همه رو سال 96 ترک کردم
تلاش کردم به سمت کتابخوانی که الحمدالله نسبتا مطلوب بوده فعلا
منابع رو هم شروع کردم کمی خبرگذاری های اونور شنیدن و بدون شنیدن نقد اینطرفیها اول خودم سبک سنگین کردن
ولی با فرد مخالف خودم هنوز هم صحبت نشدم که میتونه دلیلش هونی باشه که گفتید
وابسته نبودن به مجازی حس عالی هستش

تحقیق نکردن به بحثه
بلد نیستیم تحقیق کنیم یه بحث دیگه است
شما یه صفحه تو ویکپدیا بساز میشه مرجع!!
جریان " امیر دولاب " که یادتونه؟

اوف، ایول، الان میشه دو سال پس :)

امیر دولاب رو که متوجه شدم، این بحث تحقیقی که گفتید هم نکته درستیه، تحقیق کردن اصول اولیش چیز عجیب و غریبی نیست، به نظرم اگه همین بحث اهمیت اعتبار منبع و شناخت منابع رو تو مدارس توضیح بدن (که نیاز به زمان زیادی هم نداره)، خود به خود کلی از شایعات بی منبع، از اساس خنثی میشن. واقعا مسخرس که بخشی از جامعه ما اینقدر راحت تحت تاثیر شایعات قرار میگیره.

مهدی صالح پور ۲۱ ارديبهشت ۹۸، ۱۱:۳۳

البته این توی فیسبوک بیشتر کاربرد داره؛ و تا حدی در نتایج جستجوی گوگل.
به نظرم توی کشور ما این مسئله مصداق نداره.

توی فضایی مثل تلگرام اینطور نیست، اغلب توی گروه های مختلفی عضو هستیم که توی اون، افراد مختلف مطالب گوناگونی از کانال رهبری گرفته تا کانال رسانه های خارجی فوروارد میکنن.
ضمن اینکه اکسپلورر اینستاگرام جوریه که مطالب وایرال (ویروسی) رو به هرشکلی شده، به دست تعداد بیشتری از کاربران میرسونه.

۲۲ ارديبهشت ۹۸، ۲۲:۳۴

با فیسبوک زیاد کار نکردم و شناخت زیادی ازش ندارم، شاید مصداق حداکثریش تو فیسبوک باشه اما خب اینستاگرام و تلگرام هم این ظرفیت رو دارن. به هر حال اینکه افراد دارن چند صفحه و کانال خاص رو دنبال می کنن، این شرایط رو براشون میسازه، حالا میمونه اکسپلورر اینستا و گروه تلگرام، ابزار ایسنتا که به نظرم میاد رفتار کاربرش رو در مطالب پیشنهادیش لحاظ میکنه اما با این حال طرف میتونه در اونجا هم پیام های که نمیخواد ببینه رو هم تعیین کنه، یعنی اگه مطلبی میبینه و ازش خوشش نمیاد، میتونه روی مطلب بره و تنظیم کنه که دیگه از این نوع مطلب نمایش داده نشه. در مورد گروه تلگرام هم که اونجا هم افراد معمولا تو گروه های همفکر عضو هستن و یا گروه های که بر مبنا آشنا بودنه و اونجا هم طرفین همدیگه رو از قبل میشناسن. گروه های عمومی چندهزار نفری هم که میشه گفت اثرگذاری خاصی ندارن، چون حجم مطالب (علی الخصوص اسپم) به قدری زیاده که به نظرم اصلا کاربرا نمیخونن، حالا طرف یا با اداجباری و یا برای کار تبلیغات و .... عضو شده که دیگه موضوعیت نداره

رضا سلیمانی ۲۶ ارديبهشت ۹۸، ۰۱:۲۶

اینکه شبکه های اجتماعی بر چه مبنایی کار میکنن و یا با چه الگوریتمی مطالب رو به ما نشون میدن اطلاع دقیقی ندارم
اما با کل حرفتون موافقم مخصوصا اون پنج تا نکته آخر
اون آقا محمدرضا هم اگه بشه بیان برا ما توضیح بدن چجوری ترک کردن ممنون میشیم
ایول

۲۶ ارديبهشت ۹۸، ۰۴:۴۹

البته نویسنده متن که یکی از رفقا هستن اما خوب در حال حاضر با متنشون موافقم :)

فکر نکنم دیگه آقا محمدرضا گذرشون به این مطلب بیفته و نظر شما رو ببین و مسیری که رفتن رو شرح بدن :( ان شاء الله که ببینن و بگن :)

دوا نویس ۱۴ خرداد ۹۸، ۱۸:۱۸

اخیرا یه مطالعه‌ای منتشر شده که ظاهرا تلاش برای شکوندن این دیوار هم چندان تاثیر مثبتی نداره. یعنی مثلا یه آدم راست با قرار گرفتن در معرض نظرات چپ، اختمال بیشتری داره که راست‌تر شه. البته ظاهرا بیشتر درباره راست‌ها صادقه و تو چپ‌ها اثرش کمتره.
خلاصه این دور زدنه مگر وقتی که کاملا آگاهانه و با پایش منظم باش درست عمل نمی‌کنه و آدم نا خودآگاه تو یه اتاقک دیگه گیر می‌کنه. یعنی مثلا می‌ره سراغ روزنامه‌ها و بعد از یه مدتی می‌بینه که اونا رو هم فیلتر کرده.

۱۷ خرداد ۹۸، ۱۶:۵۰

این اتاقک که همیشه هست، یعنی میل انسان به اینه که با کسانی نشست و برخاست کنه که مثل خودشن، احتمالا رو همین حسابه که گفته میشه که هر کسی رو میشه از دوستاش شناخت، اما خب مشل شبکه ها اجتماعی اینه که دارن این موضوع رو خیلی شدید میکنن.

البته دور زدن شبکه های اجتماعی هم منتفیه، در واقع وارد زندگی انسان ها شده و فعلا محاله که خارج بشه. به نظرم اون چیزی که مهمه اینه که ما خودمون شبکه اجتماعی با ساختاری بومی داشته باشیم که تا حد ممکن آسیب های شبکه های اجتماعی غیربومی رو نداشته باشه :)

پاراگراف

یادداشت‌های درست و غلط یک دهه هفتادی

هم‌سایه | چرا باید شبکه‌های اجتماعی را دور بزنیم؟

فضای مجازی

نظرات (۹)