انتخاب، حقیه که داریم و اگه این تصور رو داریم که افراد مطلوب ما رای نمیارن، باز هم نباید حقمون رو نادیده بگیریم. به عنوان مثال بنده الان در شرایطی قرار دارم که میدونم که یکی از کسانی که بهش رای میدم، تقریبا بعیده که به مجلس راه پیدا کنه و یکی دیگه هم احتمالش ضعیفه که رای بیاره، اما باز هم رای میدم، چرا؟ چون رای من دو پیغام داره، پیغام اول به کسانیه که بهشون رای میدم، این افراد و افراد همسو با این دو، متوجه میشن که رویکردشون پایگاه اجتماعی داره و همین مسئله باعث میشه با امید بیشتری کار کنن و قویتر بشن، پیغام دوم به پدرخوانده های لیست بنده که بفهمن مخالفانی دارن و این مخالفان فعالن و میدون رو خالی نمی کنن. حالا اگه رای ندم این دو پیغام ارسال میشه؟
البته معتقدم مشکل اصلی انتخابات مجلس، قانون انتخاباته، تا قانون انتخابات اصلاح و درست نشه، با وجود پدرخوانده های لیست بند نمیشه امید چندانی به مجلس داشت، مگه اینکه مردم از پدرخوانده ها عبور کنن...
+ رای به اصولگرایان غیرانقلابی به خاطر رای نیاوردن اصلاح طلبان برام غیرقابل هضمه، آیا اصولگرای غیرانقلابی که ژست انقلابی میگیره اما رویکرد اصلاح طبلانه داره از مثلا آقای مجید انصاری که رویکردش برای ما مشخصه، بهتره؟ آیا آسیب همچین فردی به انقلاب و کشور از یک اصلاح طلب که درگیر فساد اقتصادی و اخلاقی نیست و رویکردش برای ما روشنه، بیشتر نیست؟ برخی میگن آقای انصاری در فتنه 88 فلان اقدام رو انجام داده آیا اجازه بدیم همچین فردی وارد مجلس بشه؟ آره، اجازه بدیم، مگر آقای انصاری میخواد چی کار کنه؟ اگه نهایتا اقداماتش بر علیه منافع ملی باشه، از طرف خود مردم رانده میشه، چرا باید به خاطر این مسئله، به کسانی رای داد که مسیر آقای انصاری رو طی می کنن با این تفاوت که نشان اصولگرایی دارن و عملکردشون پای انقلاب نوشته میشه؟