مطالب اینستاگرام رو هم میشه تو سایت گذاشت :)
قاعده کلی اینکه گزینه Embed، کد نمایش مطلب رو در اختیارتون قرار میده.
بعدا نوشت:
محتوی قبلی این مطلب، طنز بود که نظر آقای علیرضا، مبتنی بر محتوی قبلیه.
محتوی قبلی، به صورت غیر مستقیم باعث تبلیغ یک صفحه‌ی اینستاگرامی میشد که بعضی از مطالبش نامناسب بود. برای همین تغییر کرد.
تازه فهمیدم که چه جوری میشه مطلب یک کانال رو تو سایت گذاشت :)
کافیه آدرس مطلب کانال رو تو مرورگر باز کنید تا مطلب رو تو مرورگر به شما نشون بده، انتهای صفحه هم یک گزینه داره با عنوان Embed، روش که کلیک کنید، کد درج مطلب تو سایت رو نمایش میده :)
#دروازه‌ی_جدید
این رو دیدم و گفتم برای خواهرزادم بگیرم که به خاطر مسئله دراویش، پشیمون شدم!
+از عجایب احمدی نژاد اینه که هر کاری که میکنه، عده‌ای میگن این "پایان" احمدی نژاده... ظاهرا آخر پایان‌های احمدی نژاد بازه
به قل یکی از دوستان، این مسخره‌بازی‌های احمدی نژاده که پایانش بازه (مسخره رو جایگزین کلمه اصلی کردم تا مقداری تلطیف بشه)
جایگزین‌های "لازم به ذکر است" از فایل پی دی افی که لینکش در انتهای مطلب است:
لازم به ذکر است/ لازم به توضیح است
این ترکیب‌ها غلط است، چون لازم بودن حرف اضافه "به" نمی‌گیرد. نمی‌گوییم: لازم به صندلی است. میگوییم: صندلی لازم است. پس درست این است که بنویسیم: این تذکر لازم است/ این توضیح لازم است/ گفتنی است/ بایدگفت.
فایل پی دی اف توصیه‌های نگارشی از سایت معاونت بهداشتی بابل
این هم فایل بالا، اما بارگذاری شده تو صندوق بیان، صرفا جهت احتیاط
توییت محمدرضا سرشار بعد از سخنرانی رئیس جمهور در ۲۲ بهمن:
#امام:اینکه مقامات بالای کشورهای غربی نطقهایشان را از روی کاغذ می خوانند یک دلیلش این است که می خواهند جو آنها را نگیرد و سخنان خارج از چارچوب نگویند(نقل به مضمون)
— محمدرضا سرشار(رهگذر) (@mrsarshar) ۲۳ بهمن ۱۳۹۶ ه.ش.
در سخنرانی 22بهمن آ. #روحانی متاسفانه -برای خدا می‌داند چندمین بار- شاهد این جوگیری خطرناک ایشان بودیم.
توییت محمدسعید احدیان بعد از نماز جمعه تهران به امامت حجت الاسلام ابوترابی:
در اولین خطبه، حاج آقای #ابوترابی بر رعایت #قول_سدید در سخنرانی ها تاکید کرد. نکته جالب این که تقریبا تمام خطبه را از روی نوشته خواند. اگر همه از قبل محتوا و حداقل کلیدواژه های اصلی سخن خود را تنظیم کنند، در رعایت قول سدید تحولی ایجاد می شود.
— محمدسعید احدیان (@MsAhadian) ۲۷ بهمن ۱۳۹۶ ه.ش.
از آقای سرشار، در مورد آدرس سخن امام خمینی رحمة الله علیه در صحیفه امام، سوال کردم که گفتند:" من این را زمان حیات امام از زبان مبارک ایشان در یک سخنرانی عمومی که از تلویزیون پخش شد شنیدم". از شما عزیزان هم درخواست می‌کنم که لطفا اگر از آدرس این بخش از سخنان امام در صحیفه، اطلاعاتی دارید، اطلاعاتتون رو هم به حقیر انتقال بدید :)
بعدا نوشت:
در مورد توییت جناب سرشار عرض کنم که آقای روحانی خیلی پخته‌تر از این حرفاست که تحت تاثیر جو قرار بگیره و جوگیر بشه!. هدف اصلی مطلب، سخن امام خمینی رحمة الله علیه است.
از دوران نهال بودنم اطلاعات زیادی در دست ندارم و صرفا یک سری تصورات کلی از بعضی از نقاط آن دوران دارم. ظاهرا این امر به خاطر حادثه‌ای است که برایم اتفاق افتاده، فکر کنم مربوط به زمانی بود که راهنمایی بودم یا شاید هم اواخر ابتدایی! خلاصه آنکه ماجرا از این قرار است:
در منزل نشستم بودم که یکهو، بچه‌های محل در خانه را زدند و گفتند که حسن کجایی که در سر بیست متری (چهارراهی در محل سکونت)، رانندگان واحدها با هم کل کل میکنند و به هم اجازه عبور نمی‌دهند. ما هم همراه با بچه‌ها و سوار بر دوچرخه‌ها به محل جدال عازم شدیم. در مسیر رفتن و یا برگشتن بود که بین بچه‌ها مسایقه سرعت شکل می‌گیرد که در همین حین یکی از بچه‌ها، در جلویم می‌آید و برای برخورد نکردند با او، تغییر مسیر می‌دهم و تغییر مسیر همانا و برخورد به یک تپه کوچک همانا و سرنگون شدن همانا و بیمارستان امدادی هم همانا.
در بیمارستان امدادی هم توجه‌ی خاصی به زمان داشتم و از خواهرم به صورت مستمر زمان رو جویا می‌شدم و وی نیز با اعلام مکرر ساعت و نشان دادنش، به این مقوله استمرار می‌بخشید.
دو پاراگراف بالا که ظاهرا بر من گذشته است را دیگران روایت کردند و اصلا چیزی از این‌ها خاطرم نیست. البته از آن قسمت دم در آمدن بچه‌ها، یک تصور کلی دارم منتهی شاید مربوط به یک ماجرای دیگر باشد. نا گفته نماند که هوشیاری بنده زمانی رخ داد که چشم باز کردم و دیدم در آغوش پدرم.
گفتن این ماجرا هم خالی از لطف نیست که یکبار سوار اتوبوس شدم و یک بنده خدایی که خیلی چهره‌اش برایم آشنا بود هم تو اتوبوس بود، یعنی آشنای در این حد که قبلا باهاش خیلی می‌پلکیدم، اما اصلا یادم نمی‌آمد که کیه و کجا باهاش بودم. دست آخر خودش آمد جلو و گفت که ما را نمیشناسی؟، من هم اعلام بی اطلاعی کردم و او هم یک حال نامطلوبی بهش دست داد و من هم در افق محو شدم.
به هر حال در دوران نهالی، طبق تصورات کلی و اطلاعات اطرافیان، فرد به شدت لجبازی بودم.
ایضا حادثه‌های دیگری هم در دوران نهالی بر بنده پیش آمده که الان هم درگیرشان هستم منتهی توضیحش بماند برای خودم :)
سرچشمه‌ی وقتی نهال بودم در اعترافات یک درخت
یا یکی از دوستان در حال گفت‌وگو بودم که بحث به ترانه‌های امروزی رسید، نکته‌ی که گفت و به نظرم جالب بود این بود که مضامین غالب ترانه‌های امروزی، روی رفتن هستش و همین مقوله باعث میشه که رفتن در ضمیر ناخودآگاه فرد به یک امر راحت الحلوقم تبدیل بشه و نهایتا با رخ دادن درگیری‌های مختصری در خانه، هوس رفتن کنه...
گفتنی است که اصلا اهل گوش کردن موسیقی نیستم و در نتیجه شناختی زیادی در این حوزه ندارم، چه از نظر سبک و چه از نظر افراد فعال در این حوزه. مگه اینکه مهران مدیری و رامبد جوان افراد فعال رو معرفی کنند که پیگیر دیدن برنامه دورهمی و خندوانه هم نیستم :)